Co to jest kinezyterapia?

Ruch pobudza do życia i dodaje energii do dalszego działania. Dzięki byciu w ruchu nie tylko regeneruje się organizm, ale także uzdrawiają chore organy. Ten aspekt wykorzystuje kinezyterapia czyli terapia poprzez ćwiczenia fizyczne o charakterze leczniczym. To właśnie o jej wpływie na zdrowie traktuje ten artykuł.

• Czym jest kinezyterapia?
• Jakie schorzenia jest w stanie wyleczyć kinezyterapia?
• Ćwiczenia stosowane w kinezyterapii

Czym jest kinezyterapia?

Nazwa kinezyterapia określa leczenie ruchem, ale może też oznaczać gimnastykę leczniczą i ćwiczenia usprawniające. Już starożytni wiedzieli, że ruch prowadzi do poprawy zdrowia, a obecnie kinezyterapia jest z powodzeniem wykorzystywana w sanatoriach, przykład: medicalsensus.pl/oferta/oferta-medyczna/fizjoterapia/kinezyterapia.html , co przyczynia się do szybszej poprawy formy pacjentów. Kinezyterapię można podzielić na miejscową i ogólną, jest ona także odmianą fizjoterapii. Kinezyterapia miejscowa oddziałuje bezpośrednio na chory narząd, natomiast kinezyterapia ogólna skupia się na ćwiczeniu części ciała, których nie objęła choroba.

Jakie schorzenia jest w stanie wyleczyć kinezyterapia?

Kinezyterapia leczy ogólnie schorzenia ruchowe, ale pomaga również na inne dolegliwości obejmujące układ nerwowy i układ krwionośny. Kinezyterapię stosuje się głównie przy wadach postawy, złamaniach, amputacjach, niedowładach połowicznych, w chorobie Parkinsona, stwardnieniu rozsianym, obwodowym uszkodzeniu układu nerwowego. Dobre efekty leczenia ruchem osiąga się też przy odmie płucnej i zmianach zapalnych, u osób o małej aktywności ruchowej. Kinezyterapii jednak nie mogą się poddać osoby, u których wystąpił ostry stan zapalny mięśni, stawów, kości, mają ostry okres chorób układu krążenia, mają stany gorączkowe, są wyczerpane.

Ćwiczenia stosowane w kinezyterapii

Jak już zostało wspomniane, kinezyterapia związana jest z rehabilitacją leczniczą i dzieli się na miejscową i ogólną. Kinezyterapia miejscowa obejmuje ćwiczenia bierne (wykonuje je fizjoterapeuta bez udziału pacjenta), które mają na celu poprawę elastyczności i sprężystości mięśni. Ćwiczenia bierne stosuje się w przypadku porażeń, niedowładów mięśni, ograniczeniu ruchomości stawów. Z kolei ćwiczenia czynno-bierne polegają na tym, że fizjoterapeuta prowadzi biernie ruch, zadaniem pacjenta natomiast jest rozluźnienie narządu ruchu poddawanego ćwiczeniom. Celem tych ćwiczeń jest łagodzenie napięć powstałych w ciele. Tego typu ćwiczenia są wskazane po rekonstrukcjach narządów ruchu, w unieruchomieniu kończyn za pomocą wyciągów redresyjnych, w stanach atrofii i demineralizacji kości.

Oprócz wymienionych ćwiczeń kinezyterapii miejscowej stosuje się jeszcze ćwiczenia samowspomagane (pacjent pomaga w wykonywaniu ich zdrowymi kończynami) i ćwiczenia czynne w odciążeniu polegające na tym, że pacjent wykonuje ruch w stawach, a ćwiczone kończyny są podwieszone przez fizjoterapeutę. Kinezyterapia ogólna wykorzystuje ćwiczenia ogólnokondycyjne, ćwiczenia gimnastyki porannej, ćwiczenia w wodzie i sporty dla inwalidów. Ten rodzaj ćwiczeń ma na celu zmobilizowanie organizmu do regeneracji za pomocą metod kinezyterapeutycznych – mechanicznych, neurofizjologicznych, edukacyjnych.

Warto pamiętać, że każdy program ćwiczeń jest dobierany indywidualnie do schorzeń pacjentów, w zależności od występującej choroby. Niektóre ćwiczenia pacjent może wykonywać sam, a inne tylko pod nadzorem fizjoterapeuty. Ruch usprawnia i powoduje, że organizm szybciej się regeneruje, co potwierdził już w starożytności Hipokrates, prekursor współczesnej medycyny, słowami: ”Należy pamiętać, że ćwiczenia wzmacniają, a nieczynność osłabia ciało.” Nie dziwi zatem fakt, że kinezyterapia przynosi doskonałe efekty w leczeniu schorzeń o różnej etiologii.